z podejrzanych bez zdobycia absolutnej pewności,

– Ale to nie Jen. – Tally nie była do końca przekonana. – Ktoś... Ktoś się z tobą drażni, to
nie było rowerzysty. Ani samochodu.
– Powiedziałem już, że jeśli nie chcesz, żebym jechał, to mi powiedz. Zawahała się i
Glendale.
– Chodźmy – burknął do Hayesa. – Musimy pogadać z Yolandą Salazar.
– Kazać Newell zadzwonić, a potem ją sprzątnąć?
prześladuje, nie schronił się tutaj, zamówił piwo bezalkoholowe, pogadał z kelnerką i zapytał,
– Nazwiska? Dane?
Ale i tak, z zamkniętymi oczami, odruchowo uniosła podbródek i Bentz się nie oparł. Jej
Czy to może być prawda?
mu chwile, o których wolałby zapomnieć.
– Owszem.
– Prześladujesz mnie, usiłujesz mi wmówić, że jesteś moją nieżyjącą byłą żoną.
ciążowych. Wizytę u lekarza ma dopiero za kilka tygodni. To nieistotne. Weźmie się w garść

szukamy, nie nabrał podejrzeń.

– Masz pojecie, która jest godzina?
Pusto.
– Nie rób tego.

– Że sprawa jest bardziej skomplikowana, niż myślałam. Bardziej niebezpieczna.

z tych tematów nie działał na nią kojąco.
chwilową nianią - wymamrotała do siebie.
– Oczywiście, że tak. I zrobił to pan szybko. Bardzo się z tego

– Jak się dzisiaj mamy? – zapytała ze sztuczną wesołością.

W takim razie czy stanie się coś złego, jeśli
- Przyjdę, by się upewnić, że Kingsfeld tam jest.
Turyści? Lucy? Nie miał pojęcia.

Marcin / 25 min

kiedy stanie się na gałązkę. Raczej ostry, twardy dźwięk. Powinna go znać.
Roman / 21 min

czekającym go zadaniu.
Kasia / 45 min

gdyby sprawy wymknęły się spod kontroli. Musiał być ostrożny. To dlatego, że od dawna nie miał kobiety. Nie. To tylko połowa prawdy. Dawno nie spotkał kobiety, która by go pociągała. To pewnie z powodu byłej żony. Czy kiedykolwiek o niej zapomniał? Może wreszcie teraz się uda. Przynajmniej znalazł kogoś, o kim mógł fantazjować. Tyle tylko, że ona jest twoją pacjentką. - Do diabła - mruknął. Pod drzewami spacerowała jakaś para, na ławce siedział wychudzony mężczyzna z laską, w zabawnie przekrzywionym kapeluszu. Dwie wiewiórki tańczyły na drzewie, śmigały wśród gałęzi, szeleszcząc liśćmi. Co powiedziała Rebeka, gdy dzwonił do niej ostatni raz? - To prawdziwy przełom, nie uwierzysz. To jest to, Adamie. Pamiętasz, chciałam napisać książkę o tym przypadku? Wreszcie mam materiał. Wezmę kilka miesięcy wolnego na uporządkowanie notatek i jeśli pacjentka się zgodzi, napiszę tę książkę. Będziesz zazdrosny! Śmiała się niemal zalotnie i poczuł, że może istnieje jeszcze jakaś szansa na ocalenie ich związku. Od bardzo dawna nie słyszał w jej głosie radości. Zastanawiał się, ile w tym było jego winy. Brakowało mu jej wesołego przekomarzania się. Dzwonił jeszcze w nadziei, że znów usłyszy ten odmłodzony, pełen zapału głos. Nie usłyszał. Nie oddzwoniła, a kiedy wreszcie przyjechał, okazało się, że zniknęła bez śladu, zostawiając niezapłacone rachunki. A potem spotkał Caitlyn Bandeaux. Piękna, seksowna, niedawno owdowiała. Lód w szklance zastukał cicho. Dzwoniła dzisiaj, wydawało mu się, że jest zdenerwowana, chciała się umówić na jutro. Zgodził się. I nie mógł się doczekać tego spotkania. Więc znów zagrasz rolę psychologa? Wykrzywił usta, sumienie nie dawało mu spokoju. Powinien zakończyć już te podchody; powinien po prostu pójść na policję. Ale nie mógł. Jeszcze nie teraz. Jeszcze raz spróbuje działać na własną rękę, obiecał to sobie. I urok Caitlyn Bandeaux mu w tym nie przeszkodzi. Był pewien, że czar, jaki na niego rzuciła, mógł mieć zgubne skutki. Powinien coś postanowić. Niestety wiedział, że cokolwiek postanowi, będzie tego żałował. Pociągnął kolejny duży łyk starej whisky. Czy mu się to podobało, czy nie, znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Teraz mogło być już tylko gorzej. Rozdział 14 Chłodna woda spłukiwała z jej ciała brud, dym, pot i grzech. Sugar stała w strumieniu wody z zamkniętymi oczami. W głowie pobrzmiewała jej głośna muzyka, której musiała słuchać przez trzy godziny, mięśnie bolały ją od tańca i wygibasów przy tej cholernej rurze. Boże, jaką czuła ulgę, gdy kończyła się noc.

nasłuchiwała; gdzieś wysoko leciał samolot, a o wiele bliżej zawyła syrena okrętowa.
ma.
chciała nawet myśleć o przerwaniu ciąży.
139
deski rozdzielczej. – Znajdziemy O1ivię i załatwimy tę O’Donnell.
Oczy uciekły jej pod czaszkę, płuca daremnie domagały się tlenu, wola życia uciekała z
odpowiada jej życie singla, i słynęła z miękkiego serca wobec bezdomnych psów i kotów. –

z podejrzanych bez zdobycia absolutnej pewności,

szukamy, nie nabrał podejrzeń.

– Że sprawa jest bardziej skomplikowana, niż myślałam. Bardziej niebezpieczna.

– Jak się dzisiaj mamy? – zapytała ze sztuczną wesołością.

Marcin / 25 min

Roman / 21 min

Kasia / 45 min

i dyplomacji okazały się w tej chwili kompletnie nieprzydatne.